'n Kotselike aand tuis

Waarskuwing: Mense met 'n swak gestel en sonder kinders MOET hierdie NIE LEES NIE!

'n Kotselike aand tuis (Dit was nie kostelik nie, al het dit te doen met kos)

Gisteraand vertel ek nog vir 'n buurman ek moet huistoe want my kinders maak kos, en moeder is nie tuis nie. Hy is nogal be-indruk met my 8-jarige wat al kosmaak. (Ek ook!)

Eers het sy my kom vra vir die groot halwe pynappel wat ek afgeskil het.
'n Rukkie later kry ek 'n happie van haar brood met pynappel en 'n dik laag mayonaise tussen in. Later maak sy vir ons almal mikrogolf-roer-eier soos Ouma haar geleer het. Ek sien egter dat daar niks pynappel oorgebly het nie.

Intussen is Mamma tuis en ons jaag almal vroeg bed toe met die oog op more oggend se vroeë vertrek op vakansie.

So 'n paar ure later skrik ons wakker van die geluide van iemand wat by Minnaar verby is en nou meer soos Kotze klink. Jy weet: Daardie roggel geluid en onbeskryfbare klanke van 'n keel wat iets doen wat heeltemal agterste voor is, gevolg deur die spat wat klink soos 'n bak water wat op die vloer uitgegooi is. Ongelukkig is ek eerste op die ongelukstoneel: Daar sit sus so half op die bad se rand en elke paar sekondes spuit iets oor die vloer. Na 2 probeerslae kry ek darem die rigting omgedraai. Nee, nie die rigting in die keel nie, die teiken word net verander van “op-die-vloer”, na “in-die-bad”. Oorwinning - want elke stukkie tel!

Nou, ja, met moeder se ondersteuning kom die eerste veldslag tot 'n einde en begin die skade beperking. Skottels word uitgehaal. Kind word getroos, mond uitgespoel, klere uitgetrek, gebad (in die ander skoon bad!).

Foto van die vuil badkamer:
Ek kry natuurlik die vuil badkamer om skoon te maak. Het jy 'n idee hoe 'n halwe pynappel ruik nadat dit so 4 ure deurgebring het in 'n kind se maagsure met 'n klomp mayonnaise vir geselskap? Voor vanaand het ek nie geweet nie.

Ek kan nie by die venster uitkom nie, want die vloer is nie toeganklik nie. Dus word al die huis deure oopgemaak vir ventilasie. Vat die spaghetti-mop sonder om te weet hoe/of die ding so 'n gemors kan optel. Met my onder-water-hokkie ervaring kan ek darem 'n hele ruk opvee met die mop aan die gemors voor ek moet uitstorm om te gaan asem haal. Ek sien egter nie hoe die mop die situasie verbeter nie. Die mop help net om die gemors te versprei. Weens ander inhoud (wat ek nie kan beskryf terwyl ons nou vankos praat nie) wat nie wou wegspoel nie, kan die mop nie on die toilet gespoel word nie.
Uit desperaatheid kry ek die skoppie en besempie en skep op en gooi in die bad.

Lankal is my voete so nat, dat ek nie kan uitvlug vir asem nie. Dis nou net vasbyt en verduur en oorleef. Hoe kon ons al 3 kinders so groot gekry het?

Met die meeste in die bad, probeer ek die bad uitspoel, maar ek leer dat pynappel kousels weier om in 'n bad se drein af te gaan. Hier is nou 'n bad half vol met ... jy weet wat. Hoe nou gemaak? Net een manier - my hand moet in om die pynappel uit die drein-sif te kry. Daar's nie eers tyd vir moed bymekaar skraap nie - doen dit net en moenie dink nie.

Nou kom red moeder my en spuit 'n lugverfrisser wat die lug nog swaarder maak. Handy Andy word oor die vloer gespuit, maar om 'n onverklaarbare rede ook oor my bene waar ek reeds in die gemors staan.

Om 'n lang storie kort te maak: Met die ervare moeder se hulp (en ‘n beter sponsmop) kom die badkamer soort van skoon. Nou om myself skoon te kry met sulke hande en Handy Andy bene... Uiteindelik almal weer in die bed. Ou sus met 'n skottel en klein sus langs ma se bed.

'n Uur later besluit klein sus dis nou haar beurt - en daar begin ons weer! Dan besluit ou sus sy het nog iets om te wys en uit kom die Valoid en die laaste bietjie wat haar magie nog kon lewer. Gelukkig werk die emmerstelsel teen hierdie tyd foutloos in ons huis. (Al s die regering dit is al afgeskaf.)

Ek vlug maar na die PC om vir jou te vertel hoe dapper ek was. As die son vandag opkom sal ons maar sien of daar nog 'n vakansie gaan gebeur...




Deel 2: Snaaks hoe slaap deprevasie jou humorsin beroof. (Nee, dis nie meer snaaks nie!)

Valoids bly nie in nie, dus gaan ek teen 02h00 na die noodapteek om "suppositories" te kry. Maar hoe later hoe meer diaree-erig raak die nag. Suppositories doen dus ook nie hul werk nie.

Teen hierdie tyd is die mayo-pynappel toebroodjie al van alle blaam onthef. Teen dagbreek word die vakansie maar uitgestel. Toe ek dreig om kantoor toe te vlug word ek in geen onduidelike terme ingelig dat "dit die dag sal wees". Nou moet ek maar hier sit en deel 2 ook tik met my nare kinders hier rondom my - en 'n moeder wat nou al 2 nagte sonder slaap moes gaan...

Die kinders kry so nou en dan genoeg om energie om hul weergawes van die stryd en hul dapperheid met my te deel. Dis kostelik (nie meer so baie kotselik nie) om dit ook uit hu monde te hoor!

"Nogtans sal ons jubel en juig, want by my God is my heil." - Habakuk

Skurkbewind en bloedvergieting.

Hier is weer 'n storie waar ek net wil stoom afblaas. Dit is nou nie bedoel as 'n "blessing" vir die lesers nie. Ek weet God is groot en goed en sal vir my sorg - waar ek ook al bly. Sien die einde van hierdie storie vir meer perspektief. Nou is ek eers kwaad en ontsteld.

Binne omtrent 'n week was daar drie aanvalle op plotte oos van Pretoria (Donkerhoek/Rietfontein en Vaalbank). My kollega wat hier langs my sit se buurman is vermoor in die eerste aanval (Henk Albertyn op 17/11/2008), 'n vrou in die tweede aanval (Laetitia Prinsloo op 20/11/2008) en in die derde aanval is daar uit verskeie rigtings op 'n huis geskiet sonder om iemand te tref (Legemar familie op 21/11/2008). Elke oggend as ek voor my kollega op kantoor is, wonder ek of hy nog veilig is. Hierdie drie insidente het wel die koerante gehaal.

Die polisie beheer nou al vir jare lank die misdaad statistiek so streng dat dit net na politieke raadgewing vrygestel mag word. As ek kyk na wat nie die koerante haal nie, van mense wat ek persoonlik ken, dan wonder ek wat die waarheid is. Met al die korupsie en skurke in die regering praat my kolega al van die ANC se "Skurkbewind".

Vrydag 28/11/2008 is my oom se goed beskermde huis in Brooklyn, Pretoria aangeval. Die tuinier wat al meer as 25 jaar by hulle bly is oorrompel en aangerand. Die rowers kon egter nie slaag om die huis binne te dring nie. Die tuinier het die polisie ontbied. (Die vorige aanval op my oom-hulle in dieselfde huis 'n paar jaar gelede was meer traumaties. Daar was 'n groot geselskap familie en kinders wat gebraai het. Gewapende rowers het hulle aangehou en beroof.)
Woensdag 3/12/2008 is ander vriende van my (ook familie van 'n kollega) met hulle gaste in 'n sekuriteits kompleks in Pretoria oorval en aangehou en beroof.
Hierdie 2 insidente in 1 week haal nie meer die nuus nie. So ook my ouers se aanval (vorige blog).

As ek kyk na wat misdaad aan my en my vriende en familie gedoen het dan lyk die prentjie baie sleg. Ek het al 3 motors verloor - waarvan die een roof met vuurwapens en geweld was. Ons het minstens 4 huisbrake by ons huidige huis gehad. My beste vriend is in sy woonstel vermoor. Nog 'n goeie vriend is in sy huis doodgeskiet. Vriende van ons familie ('n bejaarde egpaar wat baie vir God gewerk het) is gemartel en vermoor in Pretoria Noord. Verskeie vriende an familie lede is beroof en vasgebind - soveel so dat ek nie eers gaan probeer om almal op te noem nie.
As politici sê daar is 'n "persepsie" van erge misdaad is dit deur misdaad en nie deur die media nie, veroorsaak. Pretoria News, 24 November 2008, p.3: "Since last Monday, at least six violent house robberies have occurred throughout Pretoria." Dit is slegs die insidente wat media dekking verkry het. Die werklike situasie is volgens my kennis baie erger.

In die verlede het huis sekuriteit daarop gefokus om inbrekers te stuit en om dit nie te duidelik laat blyk dat die huis leeg is nie. Vandag is dit sekondere oorwegings - primer is om jouself en jou lewe (nie jou besittings nie) te beskerm teen rowers.

Perspektief

Nou dat ek sulke nare feite kwyt geraak het, wat doen ons?
Om negatief te raak gaan jou nie help nie. Om te vlug is nie vir almal moontlik nie. Elkeen moet alles moontlik doen om misdaad op alle gebiede te bestry. Werk saam met die bure (behalwe as hulle 'n chop-shop bedryf soos ons dominie se vorige bure).

Wees dankbaar oor elke stuk korrupsie wat oopgevlek raak. Wees dankbaar vir elke skurk wat gevang word. Help die polisie - die meerderheid van hulle in nie misdadigers nie.

As mense die twee wereld oorloë kon oorleef kan God ons ook in hierdie situasie beskerm. (Al beteken dit nie dat almal van ons gaan oorleef nie.) Ons kan bly vertrou.

Dis so maklik om rassisties te raak as jy hoor en sien dat feitelik alle rooftogte deur swart mense gepleeg word. As jy egter swart mense in die townships ken sal jy gou sien dat hulle nog meer as die ryk woonbuurtes onder misdaad deur loop. My beste vriend is deur 'n wit Afrikaner jong man vermoor. Rassisme is deel van die probleem - nie die oplossing nie.

Kry perspektief.
Ons hoop is op God, en nie op mense nie.
Elke stukkie goed wat jy saai maak 'n verskil.
Moenie moed verloor nie.
Die meeste van ons gaan wel misdaad oorleef.

Heel waarskynlik gaan niemand van ons lewend uit hierdie wereld kom nie.
Dan lê daar 'n ewige lewe voor wat ek vir geen prys ter wereld wil mis nie!!

NS: Om jou 'n vars perspektief op God se hart te gee, gaan lees gerus "The Shack" van William Young.

WAT EK ALS OP DIE 3/12/08 BY MY OOM GEDOEN HET...

Hierdie storie is deur my klein-niggie geskryf.
Ek het vir Kelly-Grace geleer om haar eie blog te skryf, maar my les was nie slim genoeg om haar uit my blog uit hou nie! :-) Dus het haar storie op my blog geland en moes ek dit weer gaan skuif na haar blog toe:
http://kelly-grace.blogspot.com/2008/12/wat-ek-als-op-die-31208-by-my-oom.html


Terloops:
Sy en haar sussie en nog 2 tuisskool maaitjies kuier tans by ons kinders. Gisteraand het die kinders buite op die stoep gaan slaap - vanoggend was net die seuns buite oor. Die dogters het almal in die huis ingetrek deur die loop van die nag.